...

ვუსმენ Yann Tiersen-ს და ვტკბები ამ საოცარი მუსიკით, ამ გენიალური ნოტებით და ჰანგებით და მივხვდი, რომ მუსიკა მიყვარს. არა კი არ მიყვარს, ვგიჟდები, მთელი სულით და გულით მელომანი ვარ და მართლა შევიგრძნობ ყველა ნოტს...

it may sound strange to some people, but it's really so...
The music is in me

:)

...

ახლა 1 საათია რაც სახლში მოვედი, დაღლილი, დაქანცული და ვფიქრობდი, თუ რაოდენ დიდ დროს იკავებს ჩვენს ცხოვრებაში სამსახური. ეს დღე ისედაც დაპატარავებულა და ახლა კიდევ უფრო სწრაფად გავა დღეები, კვირები, თვეები, წლები და ალბათ თვალის დახამხამებაში პირველ პენსიასაც ავიღებთ.
სამსახურის გამო, გვენატრება ოჯახი, მეგობრები, ბევრი რამ.
ველოდებით პარასკევ დღეს. მერე მოვა ეს სანატრელი პარასკევი და ისე მალე გადის პარასკევ დღეზე უფრო სანატრელი შაბათი და კვირა, რომ გაანალიზებასაც ვერ ვასწრებთ.
ბევრი რამ გასაკეთებელი გვრჩება, დრო კი ასე გადის.
ყოველთვის მინდოდა და ახლაც მინდა რომ ჩემი ცხოვრების ყოველი წამი კარგად გამოვიყენო. ახლაც ვთვლი, რომ აი ამ წუთას ბლოგში ჩანაწერს რომ ვაკეთებ, მერე წლების მერე, პენსიიდან რო მოვალ ხოლმე და სკამზე დავჯდები, მაშინ გამომადგება, გავიცინებ ხოლმე :)
წერა არაჩვეულებრივი გზააა აზრების დასაფიქსირებლად და მეც ამას ვაკეთებ ხოლმე აქ :)

არაფერი ეშველება ამ ქვეყანას

ისეთი გაცოფებული ვარ ახლაც, სიტყვებს ვერ ვპოულობ გუშინდელ ამბებთან დაკავშირებით. ყველაფერს თანმიმდევრობით მოვყვები:
ჩემს მეგობრებთან ერთად ვიყავი კინოში ”ალისაზე” 8 საათიანზე და შესაბამისად ეს ამბები რაც ამ დროს ხდებოდა არც მე და არც ჩემმა მეგობრებმა არ ვიცოდით. იქიდან გამოვედით 10 საათზე და მოვედი პირდაპირ სახლში.
მოვედი და კარებში მამაჩემი მხვდება და მეუბნება ასეთი რამე გააკეთესო... არც დედაჩემს და არც მამაჩემს არ უნახავთ ის სიუჟეტი. სახლში მამიდაჩემს დაურეკია ომი დაწყებულაო და ესენიც გაგიჟებულან. თურმე ჩემი მამიდაშვილი იცმევდა და მიდიოდა, რეზერვისტი ვარო...

ეს ყველაფერი უცებ მომაყარეს და მერე დავჯექი და გავაცნობიერე ყველაფერი.

ქართული ჟურნალისტიკა რა დღეშიცააა ისედაც ვიცოდით და ახლა მთლად მოეფინა ნათელი ყველაფერს. ტელეკომპანია კი არა კრეტინების თავშესაყარია. როდესაც ასეთი ცნობილი ტელეკომპანია საღამოს გამოშვებას აკეთებს ასეთ თემაზე, რაც არ უნდა იყოს, მგონი სულ 2 წუთით შედეგზეც უნდა ეფიქრათ, რა რეაქცია ექნებოდა ხალხს და ა.შ. მაგრამ მაგათმა ფეხებზე დაიკიდეს ყველაფერი, გაუხეთქეს ხალხს გულები, ზოგს წნევამ აუწია, ზოგს გულის შეტევა დაემართა, აგერ ჩემს ნათესავს ლამის მშობიარობა დაეწყო, გადარიეს საზღვარგარეთ მყოფი ადამიანები, რომლებიც ოჯახებს ვერ უკავშირდებოდნენ რომ გაეგოთ რა მოხდა, დაივიწყეს ყველანაირი კოდექსი/კანონი და რაც რამე მსგავსი ოდესმე დაწერილა და ახლა გამოდიან და ბოდიშს იხდიან. ვის რაში უნდა მაგათი ბოდიში????

ბანალური ფრაზააა მაგრამ ამ ყველაფერს მიესადაგება:
ბოდიში წამალი რომ იყოს აფთიაქში გაიყიდებოდა-ო...

ეს ქვეყანა არააა!!!

Weekend :)

რა კარგი ყოფილა:
არაფრის კეთება და უბრალოდ ჯდომა
მერე სხვა სკამზე გადაჯდომა
მერე ტახტზე წამოწოლა
აქეთ-იქით ბოდიალი
წიგნის კითხვა
მუსიკის მოსმენა
ფანჯრიდან ყურება
რაც მოგინდება ყველაფერი იმის კეთება
რა გემრიელია სახლში ყოფნა ...

რა კარგი ყოფილა უიკენდი :)
როგორ მიყვარს შაბათი და კვირა :)

...

ისევ მოვწყდი აქაურობას, მაგრამ სულ მახსოვს ჩემი ბლოგი :)
დღეს პარასკევია, საღამო, გარეთ წვიმს, მაგრამ წვიმას უკვე გაზაფხულის სუნი აქვს. ეს უკვე სხვა წვიმააა.
ალბათ მალე დათბება, უკვე ყელში ამოვიდა ეს სიცივეეები და გრიგალებზე/ქარებზე აღარაფერს ვამბობ... რაც დასანგრევი იყო მგონი ყველაფერი ჩამოანგრია...

მშვიდი საღამოა ძალიან... სუფთა ჰაერითურთ და წვიმის წვეთების ხმებითურთ.
ვარ ძალიან დაღლილი.... ხვალ და ზეგ დავისვენებ, იმედია.
ჩემს ”ნაუშნიკში” გაისმის როგორც ყოველთვის კარგი მუსიკა, მე რომ მიყვარს ისეთი, მიდგას მაგიდაზე ჩაი და ვაკაკუნებ კლავიატურაზე.
აგერ უკვე ბეჭვდაც კი მეზარება.
რა არაფრითგამორჩეული პოსტი გამომივიდა.
ძალიან ჩვეულებრივი.... 1 დღის მინი აღწერა.

მიყვარს ბლოგი, დედა, მამა, მეგობრები და საფრანგეთი :)

საუკეთესო სურვილებით,

თქვენი თინაჩკა :))))