...

იწყება ახალი კვირა ...
ორშაბათი საშინელი დღეა, საშინელი ! კიდევ კარგი დღეს კვლევის დიზაინი დავწერეთ, თორემ ოოოო ... ხუთშაბათს რა გადაიტანდა . მეთქი ამ 3 დღეში რამდენ რამეს გავაკეთებთქო,მაგრამ დავრჩი ესე– ვერაფერიც ვერ გავაკეთე და ისევ მომიწევს თავის დაკვლა წიგნებზე... ამოვიდა ეგეც ყელში. ეტყობა პერიოდია ეგეთი ადამიანს ყველაფერი რომ გეზარება.. გაივლის ალბათ მალე და ყველაფერი ოკეი იქნება : )

ისევ მე და ჩემი მუსიკა...
ველოდები კონცერტს მოუთმენლად...

ეხლა არაფერს ვაკეთებ,ერთი ნაუშნიკი რაც მქონდა რატომღაც გაფუჭდა და კიდევ კარგი მეორე მქონია უჯრაში,ის გამოვქექე და შევცვალე.

Tako is online - მიყვარს ეს გოგო ძალიან, თან ეხლა ვიცი ამ ბლოგს კითხულობს ...

Lei is offline- მის ამბასადორი – ეს უეჭველი შერჩა ზედმეტსახელად : )))

Nano is offline - ეგეც შემოგვიერთდა სკაიპში და მიხარია ეს ფაქტი ბოლო ბოლო She's my best friend და ლისტში როგორ არ უნდა მყავდეს ...

Inacho - do not disturb – მალე ქორწილში მოვილხენთ როგორც ვატყობ, ისეთი სუნი უდის ამ ამბავს, რა ვიცი რა ვიცი : )))

Khati is offline- ეტყობა თიკუნას აძინებს : ) მივაღწევს იმედია მაგასთანაც იქითა უიკენდზე, მაგდასტან ხო საერთოდ შევრცხვით მთელი ჯგუფი ... ის ბავშვი მალე ბაღში წავა და ჩვენ კიდევ ვერა და ვერ მივედით : (

და საერთოდაც, რამდენი ზედმეტი კონტაქტია ამ ლისტში( სკაიპს ვგულისხმობ) ...

When I wake up in the morning
love
and the sun light hurts my eyes – ეს მიყვარს, მაგრამ სადღააა ამ უჟმურ ამინდებში sunlight ...

რა შუაში იყო ,მაგრამ რატომღაც ეს ტექსტი გამახსენდა ... და სანამ კიდევ უარესი სისულელეები დამიწერია ჯობია publish post-ს დავაკლიკო და რაც იქნება იქნება !

უბრალოდ ისე ...

ისევ უნდა ვიბოდიალო ... მაგარი დასაწყისია მაგრამ ეხლა რაღაც ადრინდელ ჩაწერილს გადავხედე და რომ შევხედე აგერ უკვე წელიწადზე მეტი გასულა რაც ის უაზრობა მქონდა ისე აკრეფილი ,ჩემთვის ... გამეღიმა და ჩამეცინა ... დრო მართლა როგორ ცვლის ყველაფერს,იმ მომენტში გამახსენდა ჩემი თავი მაშინდელ გულისწუხილს რომ ასე გამალებული ვკრიფავდი ... ახლა უფრო სხვა თვალით ვუყურებ ცხოვრებას,მართლა სხვა თვალით , თუმცა დევიზი უცვლელია–ის,რომ ყველას წუხილი შენთან ახლოს არ უნდა მიიტანო... მერე მეც ვიგრუზები და ცუდია რა.

გარეთ ხან ცივა,ხან ცხელა,შემოდგომაა ამ სიტყვის პირდაპირი გაგებით ..

მუსიკა? აბა რა : ) მუსიკა ყოველთვის გაისმოდა ჩემს ყურებში,მუსიკა ერტადერთი რამ არის რაც არასდროს მაკლია,ყოველთვის არის საჭირო დროს და საჭირო ადგილას. Tower of Power "So hard to go" 2 დღის წინათ ერთმა ბიჭმა გამომიგზავნა სკაიპში და მომეწონა. ეხლა სხვა რამეს ჩავრთავ ...აი ეს ჯობია ... რა კარგიააა : )

რუსთაველზე დღეს შეძახილები მომესმა და ის არეულობა გამახსენდა... იქნებ ბოლოს და ბოლოს მშვიდობა იყოს ამ ქვეყანაში,რა ვიცი რა ვიცი, სურვილი კი არის მაგრამ რა იქნება კაცმა არ იცის.

დღეს ორშაბათია,ხვალ სამშაბათი და ზეგ ოთხშაბათი, მერე მალე დასრულდება კვირა და ახალი დაიწყება და ისევ ყველაფერი მეორდება მარტო წლები ემატება წლებს თორემ რიცხვები სულ მეორდება და მეორდება,მალე აგერ უკვე ახალი წელიც მოვა,ნაძვის ხე და გოზინაყი,ბევრი ტკბილეული და ბევრი ხალისი. ისე, სიმართლე რომ ვთქვა ადრე უფრო მიხაროდა ახალი წლის მოახლოება, ეხლა რაღაც მომბეზრდა,მეგობრებს რომ ვეკითხები თურმე იმათაც მობეზრდათ, მარტო მე არ ვარ გამონაკლისი,ეტყობა ეგეთი ეტაპია თუ what's going on არ ვიცი . . .

What a wonderful world აგერ მესმის ყურში : ) ხან ვეთანხმები ხოლმე ხან არა, არა უმეტესობაში ვეთანხმები რადგან მიუხედავად იმისა,რომ ბევრი სიძნელეა ამ ცხოვრებაში , ბევრი პრობლემაა, მაინც კარგია ... კარგია რა. კარგია იმიტომ,რომ ბევრი კარგიც არის მარტო ცუდი ხომ არაა,სითბოა,სიხალისეა,სიმხიარულეა : ) სულ გაღიმებული ვერ იქნები მაგრამ უნდა ეცადო რომ ხშირად გაიღიმო, ბოლო ბოლო ტუჩები რომ არ დაგეწებოს ერთმანეთზე სულ მაგის ხათრით უნდა გაიცინო : )))

კიდევ რა მინდოდა მეთქვა ? (ჩაფიქრებული სიცილაკი) არც არაფერი,არც არაფრის თქმა მინდოდა უბრალოდ ვზივარ და ჩემთვის თითებს უშნოდ ვარახუნებ ამ კლავიარურაზე,ხან გვერდით გავიხედავ,ხან საათს შევხედავ მერე უკან მაგიდაზე გავიხედები ( რამდენია სამეცადინო ... ) ისევ ვუბრუნდები კლავიატურას,ტუკ ტუკ ტუკ ... მაინც ვბოდიალობ ჯობია ავდგე და ჩაი დავლიო,კარგი ჩაი ლიმნით ასწორებს : ) ...

წავედი ... ცხონებული ირაკლი ჩაირკვიანის ერთი სიმღერის ტექსტი გამახსენდა – Ich werde kommen ,მართლაც რომ მოვუბრუნდები ამ ჩემს ნაჯღაბნებს და ნაბოდიალებს და ისევ ჩემსას გავისწორებ : ) აი ენგრე : )))

.. ისევ ოპტიმისტური ნოტა ,აი ეს მინდოდა ... (კმაყოფილების სიცილაკი)

28 ივლისი, 2007 წელი

სახლიდან გამოვედი 7–ის 15 წუთზე , ქუჩაში არავინააა ჩემი და დოლიძე–ხილიანის ძაღლების სასტავის გარდა , ხო და დოლიზეზე მახსოვს 2 მენაგვეც შევნიშნე : ))) მივაღწიე სპორტის სასახლემდე და უცებ უცებ შევიკრიბეთ და ჰერი –ჰერი ...

აი ეხლა აქ ვიჯდე და მეტი არაფერი მინდა ... სისხამ დილას ანანურში საკუთარ დაბადების დღეს– That's Perfect ! ისეთი სიწყნარე ,სიმშვიდე იყო აი სულ რომ გენატრება ადამიანს ისეთი ."ოსტატი და მარგატიტას " ბოლო გამახსენდა – ადამიანი მთელი ცხოვრება სულ სიმშვიდისკენ მიისწრაფვისო, ის რაც სულ აკლიაო ...

ეს სურათი დილას,9–ის 10 წუთზეა გადაღებული თუ არ ვცდები...

კარგი დღე იყო რა !

ანანურში რომ გული მოვიოხეთ მერე გზა განვაგრძეთ ყაზბეგისკენ . შემდეგ იყო საათნახევარი აღმართზე სიარული,სიცხე ,დაღლილობა,ჩანთებში ადუღებული წყალი,შეძახილები : დამიცადე,დავიღალე, ვეღარ მოვდივარ, ვსო მე აქ ვჯდები,ცოტას დავისვენებ ... და ამის მსგავსები კიდევ უხვად. მაგრამ ზევით სანატრელი გერგეთის სამება მოჩანდა... ამიტომ ამ ყველაფრის მიუხედავად მაინც გავრძლებდით გზას . საქართველო რომ ულამაზესია მაგაში კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი : )

სხვა ჰაერია აშკარად, თან ივლისის ბოლოს თბილისში რა ჰაერია ეს ყველამ იცის ! ღრუბლებზე მაღლა ვიყავით და ყველაფერი სხვანაირად ჩანდა იქ, 1 დღე ვიყავი არადა მეგონა მთელი 1 თვე იქ ვიჯექი ...

მომავალ დაბადების დღესაც სადმე ესე გავატარებ , წყნარად მშვიდად და გრილად რაც მთავარია : ) ამ ცხოვრებაში ხომ მარტო მოგონებები და სურათები გვრჩება ... ფრაზა გამახსენდა : წლებს ნუ ითვლი, მოგონებები დაითვალეო – მე მაინც და მაინც ვერ გავითავისე ეს , ჯერ იმ ასაკში ვარ რომ წლებს მივტირი მაგრამ ალბათ ცოტა კიდევ რომ გავიზრდები მერე ასაკსაც დავიკიდებ...

ესეც გერგეთიდან მომავალნი ...

წვიმა იწყებოდა და გამოვასწარით : ) დარიალის ხეობის ნახვა ვეღარ მოვასწარით,მაგრამ ჩვენი მძღოლი ბატონი რობინზონი შეგვპირდა , რომ მანდაც წაგიყვანთო : )) მერე ისევ ანანურში გვქონდა გაჩერება ხინკლის საჭმელად. საზიზღარი ხინკალი იყო, მაგრამ ისე გვშიოდაააააა ... მერე იქ 1–2 ჩემი მეგობარი ბზიკებმა დაკბინეს, ომიც გამოვუცხადეთ ბზიკებს და საბოლოოდ ჭიქაში აღმოჩდნენ თავზე პილპილ მოყრილები : )))

მარშუტკა დოლიძის დასაწყისში გაჩერდა და გადმოვედი აი ასეთ ვიდზე : მაცვია ჯემპრი(ივლისის ბოლოა !!!) ,თავზე მადევს გვირილების გვირგვინი, ხელში გვირილები მიჭირავს, ხელში დიდი დათვი მიკავია,აქეთ ხელში პარკი და რაღაც–რაღაცეები,ზურგზე რიუგზაკი,გულზე სათვალე,სადღაც ჯიბეში პანამკა მაქვს ჩატენილი და ვყვირივარ ტაქსი, ტაქსი გაააჩერეთ მე სახლში ფეხით ამსვლელი არ ვართქო : )))

ამოვედი და დავჯექი ... კარგა ხანს ვიჯექი, განა არ, უბრალოდ ვერ ვდგებოდი ფეხზე ... მაგრამ კარგი იყო ! ძალიან კარგი : )

Bla bla bla ...

პირველ კურსზე რომ ვიყავი ლექტორმა დავალებად მოგვცა დაგვეწერა თემა " Which is the best time in life ? "When u are a child?At school?A teenager?An adult?At work? retired?

ხოდა ავდექი და ასეთი რამე გადმოვაფრქვიე :

In my opinion,the best period mostly of everyone's life-it's to be a teenager. It's a period when you are neither a child nor an adult,it's smth medial,I think. But let's analyse each period of life.
As for childhood,it was absolutely wonderful for me. When you are a child,you do not have to realise the difficulties of life. You go to school,study your lessons and when you have some free time go and play in the yard with friends. That was my childhood.
Time by time you are growing,lots of things begin to happen in your life - first school day,first lesson,your classroom,your classmates,first teacher,first real best friends,first love,first truth and first lie ... Everything is connected with school.Then,you realise that you are not a child any longer,you are already a teenager and when you look in the past,you understand that your childhood - such a beautiful period is over. After that you finish school,you are already grown up. You are independent !
When you enter the University,u start a new life,which is very different from schoollife. You have to do things yourself.Then you graduate from the University,have your family,reliable husband and lovely children. You are already an adult. You go and work and do your favorite things. Time by time your life goes,changes,you haven't even felt it. When you become retired,look in the past and look at your whole life, you will find out that the best time of the life was school and childhood, you have already lost them and now you have nothing but white hair and wrinckled face,you become very lazy and unhappy. This is the end of your life.
You was born,grew up,studied,made a family and died. But when you become retired,you ask one simple question to yourself : Why was I born? Then comes several questions,that you left unanswered : Where do we come from? Where are we going? ...
Then comes your death,but still,you have a great hope that your next time in paradise will be more beautiful ! : )

ეს იმიტომ დავპოსტე აქ, რომ მერე რომ გავა ხანი და წლები გადავიკითხო (რა თქმა უნდა ეს საიტი კიდევ თუ იარსებებს იმ დროს) , მერე ვიცი გამეცინება, უკვე მეცინება და იმიტომ ...

Hogar ... Dulche Hogar

როგორ მიყვარს სახლი : ) ამას განსაკუთრებით მაშინ ვგრძნობ როდესაც სახლში არ ვარ ხოლმე. აი დღეს კიდევ, დილას ლექცია მქონდა განათლების სამინისტროში და მერე ეგრევე სახლისაკენ ჰერი–ჰერი : ) განათებული ოთახები მზე,სითბო,სიმყუდროვე– ამაზე მეტი რა უნდა ინატროს ადამიანმა ამ შუა ნოემბერში. თავს კარგად ვგრძნობ ხოლმე, ეხლაც კარგ მუსიკას ვუსმენ და მზეს შევყურებ ... Nina Simone მახსენდება "Here Comes the Sun" –მზე მზე მზე, ჩემი პლანეტაც მზეა ისე , დიდად ეგეთებს ყურადღებას არ ვაქცევ მაგრამ ეტყობა მაგის გამო მიყვარს ასე ძალიან მზე : )

ისევ სახლს მივუბრუნდები... არადა ბევრი სამეცადინო მაქვს, მომაყარეს, ჯერ რატომ არ გვაძლევთ სასწავლსთქო და ეხლა ერთბაშად მოგვაყარეს ... დავჯდები ჩემებურად ტახტზე და ბალიშებს დავიდებ გვერდით და დავიწყებ კითხვას, აი ეგ ასოცირდება ჩემთვის მყუდროებასთან თბილად რომ ხარ და რბილად რომ ხარ და კარგად რომ ხარ: ) ყოველთვის მინდოდა ბუხარი მქონოდა სახლში –ეგ უფრო მეტ სიმყუდროვეს შესძენდა ყველაფერს ...

შაბათი–კვირაც მაგიტომ შემიყვარდა ამ ბოლო დროს : )

ქსეროქსებში ვბანაობ ... უკვე იმ დონემდე ვარ მისული რომ დღეს ქსეროქსის ფასი ვიკითხე : ))) აშკარად მჭირდება, მახსოვს შარშან რომ დავამთავრეთ უნივერსიტეტი 1 კარადა სულ სავსე მქონდა ქსეროქსებით, იმდენი იყო იმდენიიი ... უბორკა ჩავატარე და ნახევარზე მეტი გადავყარე (ამისთვის მადლობა ნანოს ) ... რაც მაგისტრატურის სტუდენტი ვარ ჯერ არაფერი გადამიყრია, მაგის დროც მოვა ისე წელიწად ნახევარში...

ყველაფერს ოპტიმიზმის თვალით ვუყურებ და ვთვლი,რომ ეს ჩემი კარგი თვისებაა, იმედი მაქვს , რომ ყველაფერი კარგად იქნება და 1 ჩემი კურსელი მეუბნება დღესაც– ოპტიმიზმის განსახიერება ხარო : ) კარგია კარგი, ნეტა სულ მასე ვიყო ...

P.S. კვლავაც ოპტიმისტური ნოტა (კმაყოფილების სიცილაკი)