დილა ასე დაიწყო : თვალი გავახილე არა დედაჩემმა ეგრევე ცხელი ლობიანი ჩამტენა პირში და გილოცავ ბარბარობასო და თავზე მაკოცა : )
შუადღეს მიუხედავად დიდი არასასიამოვნო დამოკიდებულებისა საგან სტატისტიკის მიმართ მაინც იძულებული ვიყავი მემეცადინა თანაც სამსახურში.დავაძრე უჯრიდან კალკულატორი , ამოვიღე ქსექოსები,ჩემი დიდი რვეული ,სადაც ყველაფერი მიწერია,მოვიმარჯვე კალამი და დავძაბე გონება ...
მერე ქალბატონმა რუსიკომ სერთიფიკატი მომცა იმის ნიშნად, რომ 3 თვე წარმატებულად ვიმუშავე და მომავალი დამილოცა – კიდევ ერთი სერთიფიკატი და კიდევ ერთი სიხარული : )
მერე მე და რუსო ერთმანეთს ვუზიარებდით თუ რაოდენ ცუდია ეს სემინარ–კოლოკვიუმ–გამოცდები და ბოლოს იმ დასკვნამდე მივედით,რომ ესეთია ბედკრული სტუდენტის ბედი და სხვა გზა არააა თუ არა სწავლა ... ამიტომაც მიუხედავად სამსახურის საათებისა ის თავის მოხსენებისთვის ეძებდა მასალას მე კიდევ გონებაში ისევ ფორმულები მიტივტივებდა ...
უკვე სახლში მივუჯექი ფორმულებს ...
ირინას ზარი : თიკო, ხვალ რა ვქნათ სტატისტიკაზე ? არაფერი დამიწერია...
მეც ბევრი არაფერი დამიწერია,ცხრილების გადაქსეროქსება დაგვავიწყდა და ამოცანებიც დაუმთავრებელი დარჩა ... ხვალ ისევ ჩვენი თავების იმედია მექნება და რამეს დავწერ .
მივუჯექი კომპს,ერთი გრძელი პლეილისტი გავაკეთე და პარიზის სურათები დავსერჩე და თვალიერება დავიწყე,წარმოვიდგინე ოდესმე როგორ ჩავალ იქ და როგორ ვივლი სახეგაბრწყინებული ჩემი ოცნების ქალაქში ... და აი ეს ფოტო ძალიან მომეწონა
რაღაც კარგი ადგილია და დიდი სიამოვნებით ვიჯდებოდი მანდ და დავტკბებოდი პარიზით,დავლევდი ყავას (დაჟე მე დავლევდი ყავას : ))) ... ) შევჭამდი კრეპებს და ვიბოდიალებდი ქუჩებში ...
One fine day ეს დღე აუცილებლად დადგება ! აუცილებლად და აი მერე მე ვიცი : )
Yessssssssss !
No comments:
Post a Comment