სიყვარულის ბუშტიანი პოსტი

დღეს 17 დეკემბერია ანუ შესაბამისად ბარბარობის დღესასწაული :)

ბედობაც. ძალიან კარგად მახსოვს შარშანდელი 17 დეკემბერი, აქაც მაქვს დაწერილი პოსტი, რაც დამებედა იმ დღეს მთელი წელი თან მდევდა :) ზოგი რამ კაი იყო, ზოგი არც ისე.

დღესაც ასე. ზოგი კარგი რამე დამებედა, ზოგიც ცუდი ( ნუ, მე არ მინდოდა). შესაბამისადაც ალბათ ესეთი წელი მექნება, თუმცა მეორე ბედობაც წინ არის 2 იანვარს და ყველაფერი კარგი დამებედება, that I know for sure :) იმიტომ,რომ აქ არ ვიქნებიიიიი და დილას რო გავიღვიძებ და თვალს გავახელ პარიზის ცას დავინახავ და არა თბილისის :)

ბევრი რამე მომბეზრდა მაგრად, სიტუაციამ მოიტანა თუ რამ არ ვიცი, მაგრამ ფაქტია, რომ ასეა. მომბეზრდა და პლიუს ფეხებზეც მკიდია :) და მამენტ კაია (ვისთვის როგორ)

ისეთი რაღაცეები დავიკიდე, რომ ადრე ვერც კი წარმოვიდგენდი.

ხოდა ვარ ასე :)

***

მიყვარს დედაჩემის ლობიანები, ხრაშუნა თოვლი,თოვლით გადათეთრებული სახლის სახურავები, ცხელი ჩაი,ჩემი წიგნი,ჩემი კაშნე და ჩემი ქუჩა. ჰაერში გუნდები, მიწაზე ჭყაპი, ოდნავ მზე რომ ანათებს და ჰაერი წმინდაა.
მიყვარს რო მცივა და თან მცხელა, მიყვარს დილას რო ავდგები და დათოვლილ მზიურს რო დავინახავ(ისეთი ლამაზიაააა), მიყვარს თბილად რომ ვარ და გარეთ ცივა, წყნარი მუსიკით რომ იღვიძებ, მერე დღეც ხო ლამაზია :)
მიყვარს ჩემი მეგობრები, კი არ მიყვარს ვგიჟდები,მიყვარს ჩემი უბანი და ჩემი სკოლა,უნიც მიყვარს,ჩემი ჯგუფი,ჩემი საყვარელი გოგოები :) ცხოვრება ხო მიყვარს და მიყვარს, მიუხედავად იმისა, რომ life's a shit მაინც, ხანდახან რო ძააან აუტანელია და მერე უცებ ძაააან რო გიყვარს.
და ეს საშინელი თბილისიც მიყვარს, თავისი დამპალი ხალხით და ბანძობებით და გოიმობებით, აქ დავიბადე და გავიზარდე ბოლო ბოლო.


მართლა მიყვარს ეს ყველაფერი და რა ვქნა ?! :)