ქრონიკასავით

ვარ 24 წლის და 1 დღის :)
23-ს შეჩვეული ვიყავი და ახლა 24 ცოტა მეხამუშება... ალბათ მგასაც შევეჩვევი.

წელს პირველად ვიყავი თბილისში ჩემს დაბადების დღეს. ძირითადად სულ ქალაქგარეთ ვარ ხოლმე გასული. მიუხედავად იმისა, რომ საშინელი ამინდი იყო, ყოვლად საშინელი (ქარი,წვიმა,სეტყვაც,ქარბუქი და რა აღარ) მაინც მოვიდნენ ჩემი მეგობრები და დედაჩემის გაკეთებულ ტორტთან და მარტინთან ერთად აღვნიშნეთ ესოდენ მნიშვნელოვანი დღე ჩემს ცხოვრებაში. ვიცინეთ, ვიჭორავეთ,რამოდემინე ფოტო გადავიღეთ და დავიშალეთ.

სამწუხაროდ, კიდევ ვინც მინდოდა, რომ მოსულიყო ისინი საქართველოში არ არიან...

მთელი დღის განმავლობაში იმდენმა ადამიანმა მომილოცა, რომ არც ვიცოდი ამდენს თუ ვიცნობდი საერთოდ... და ძალიან გამიხარდა, ერთი ეგ მიყვარს დაბადების დღეს ამდენ კარგ რამეებს რომ გისურვებენ. მიუხედავად იმისა, რომ მათი ნახევარი ან ახდება ან არა, ის ფაქტიც კარგია რომ ვიღაც ამდენ კარგ რამეს გისურვებს :)

ახლა გამახსენდა, რომ ეკას Goodbye Party-ზე არ დამიწერია არაფერი.
კოჯორში გაიმართლა ეკას Goodbye Party, შაბათს ანუ 25 ივლისს.
შევიყარეთ ყველანი ერთად კოჯორში, ადგილას, სადაც მეც და ბევრს სხვასაც კარგი მოგონებები გვაქვს... იყო დრო, რომ მე, თეა და ეკა ერთად ვისვენებდით და იმ დღესაც ამ ძველ დროს ვიხსენებდით. კარგი საღამო იყო, ცოტა სევდანარევი.
ყველანი ერთად :)
გამოვემშვიდობეთ ეკას და ახლა უკვე ლაიდენშია და ზის და დიპლომს წერს :)
ჩვენ კიდევ აგერ ფოტოები დაგვრჩა და ეს დღეებია სულ ვათვალიერებ რეგულარულად...

ეკ, რა კარგი იყო აქ რომ იყავი ...

კარგი კი არა ძალიან კარგი...

:)

დღაბადღუბიიიიიიიიი :)

...

ერთი ხვალინდელი დღე გადამაგორებინა და აღარ მინდა არაფერი, მკიდია უკვე შედეგი, ისედაც არაფრის იმედი არ მაქვს.

ოღონდ მალე გავიდეს ეგ დღე...

დილის პოსტი :)

რაღაც მშვიდი დღეა დღეს, მშვიდი და წყნარი.
დღეს სახლში ვარ
ვუსმენ წყნარ მუსიკას
Buddha Bar - Chill out in Paris

:)

It's tooooooooo hot

მცხელა.
ვარ სახლში.
ვჭამ ხილს.
ვსვამ წყალს და წვენს.
მაგრამ მაინც მცხელა.

:)

დღევანდელი დღის შესახებ დავწერ სავარაუდოდ ან ხვალ, ან ზეგ :)

ეს აქ იმიტომ ვწერ რომ დაწერა არ დამავიწყდეს :)

My best friend is back :)

აი ყვეეეეეეელაზე დაუვიწყარი დღე იყო დღეს (13 ივლისი)
ბუშტები
პლაკატები
ღიმილები
მანქანაში ბენზინის გათავება და უცებ ჩასხმა
100...110...120... სიჩქარეზეა ლაპარაკი

მანქანაში თათია და მე... თმაგაჩეჩილები
წებოიანი ხელები
ქოლგები, რომლებსაც ვაი-ვაგლახით ვაწებებდი პლაკატზე
ჩანთა, რომელიც თათიას სახლში დარჩა
გზის არევა და სხვაგან გადახვევა
ადრე ჩამოფრენილი თვითმფრინავი
მერე მანქანაში "Heaven must be missing an angel"-ის ჩართვა
ეკას სადარბაზოსთან მისვლა და ბოლო ხმაზე ყვირილი
მანქანის პიპინი ...
და ბედნიერების შეგრძნება, რაც ასეთი მაგარი გრძნობააა!


ძალიან მაგარი იყო!!!

Sleeeeeeeeeeeeeeeeeeeep

ისე მეძინება, რომ თვალები მეხუჭება...

არადა 12-ის 15 წუთია...

გუშინ ცოტა მეძინა და ამიტომ ეტყობა.
და თან დღეს 8-ის ნახევარზე უკვე ფეხზე ვიყავი.

მოვედი, ბლოგო :)

სახლში ვარ, გარეთ წვიმს და ავდარია, ჭიქაში გემრიელი წვენი მისხია, თვალებგანაბული ვსვამ და კმაყოფილი ვიღიმი :)

დღეს ძალიან ცხელოდა. შეიძლება ითქვას, რომ ყველაზე მაგრად დღეს დაცხა. მე კიდევ დილის 8 საათიდან გარეთ ვარ და დავიხრუკე, შევიწვი და დავიწვი. ძალიან დამცხა. აი ისეთ დონეზე დამცხა, უკვე არც წყალი და არც არაფერი რო აღარ გიშველის ადამიანს, გარდა თავზე ცივი წყლის დასხმისა.

ახლა ალბათ ცოტა აგრილდება.

Over the rainbow ჩავრთე სხვადასხვა შემსრულებლების შესრულებით და ვტკბები. სრული ნირვანაა. მთელი დღე ისე დავშტერდი, რომ ეს სიტუაცია ჩემთვის მისწრებაა ახლა, relax relax relax :)

ღიმილი ისე რა კარგი რამეა, ქუჩაშიც რომ ვინმეს დავინახავ ხოლმე მომღიმარს ძალიან მიხარია. ცხოვრება უფრო მშვენიერი ხდება.

გუშინ საბოლოოდ იმ დასვნამდე მივედი, რომ life is a shit, but still is a good thing. მთავარია ადამიანმა ისწავლოს ცოტათი მაინც როგორ აუაროს გვერდი ამდენ shit-ებს და რომ არ მოყვეს გაუგებრობებში და ათას უბედურებებში... თორემ ისე, ყველაფერს ეშველება. ადრე თუ გვიან ეშველება. უბრალოდ, ვერ ვითმენთ ხოლმე და სწრაფად გვინდა ყველაფერი. მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ყველაფერი შეკვეთით არ არის ამ წუთისოფელში :)

... ....!

თიკ, გაგეცინება ამაზე ხანი და ჟამი რომ გავა.
აი იცი, როგორ გაგეცინება?
ახლა გეცინება და მერე რა მოგივა :)

I just sooooooooooo don't care

:)

სიღნაღი

დღეს სიღნაღში ვიყავით ნანუკა, სუთიძე და მე.

აი ძალიან სირცხვილია აქამდე, რომ ვერ ჩავაღწიე იქამდე, მაგრამ როგორც ნათვამია ”სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროს”-ო. ჩემთვის ორმაგი სირცხვილია იმიტომ,რომ იქიდან ვარ წარმოშობით და ბებიაჩემი საერთოდ სიღნაღში ცხოვრობდა ბავშვობაში. მოკლედ დანაშაული გამოვისყიდე და მოვინახულე სიღნაღი.

ძალიან მომეწონა! ძალიან!
უცხო ქალაქია და სიძველისა და თანამედროვეობის მშვენიერი ნაზავია :)

აქედან 9 ზე გავედით, 11-ის ნახევარზე უკვე სიღნაღში ვიყავით. მზე იყო რო შეიხრუკებოდი ისეთი და შევიხრუკეთ კიდევაც. ფეხით მოვიარეთ ყველაფერი ბევრჯერ, მერე გამახსენდა რომ ჩემი ჯგუფელი უნის,მაკო,სიღნაღში ცხოვრობს, ხოდა დავურეკე და მოგვატარა კარგად ყველაფერი.

ძალიან ბევრი სასაცილო ამბები გადაგვხვდა :)))
ჯერ იყო და ეს კუკუშკა თუ რაღაც რომ დადის, 1 ლარად მოგატარებს სიღნაღს და გადმოსახედთან მიგიყვანს, 3 ჯერ თუ მეტჯერ ”გავმაზეთ”, მერე ძლივს ჩავაღწიეთ საჭმელამდე, მერე აპარატი დაგვიჯდა იმიტომ,რიმ მილიარდი ფოტო გადავიღეთ :))) და უკან რო ვბრუნდებოდით, მარშუტკა გაფუჭდა და შუა ტრასაზე გაჩერდა :))) მერე სხვაგან გადავჯექით :)

კმაყოფილი და ბედნიერი ვარ, რომ 1 დღით მაინც გავედი ქალაქიდან, ჩემს საყვარელ მეგობრებთან ერთად მაგარი დრო ვატარე, დავტკბი სიღნაღის მშვენიერებით და სილამაზით, ვუყურე სიმწვანეს, ლურჯ ცას და მზეს, ვისუნთქე ბევრი სუფთა ჰაერი, გადავხედე ალაზნის ველს და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ საქართველო ულამაზესია!

ხოდა, თურმე ბევრს არ მოსწონს სიღნაღი, რომ მარტო 1 ქუჩაა გაკეთებული და ა.შ. რაც სიცრუეა, 1 ქუჩაზე მეტია გაკეთებული, თან ძალიან ლამაზად, ბევრი ლამაზი სასტუმრო, რესტორანი და ქუჩაა, თავისი მოკირწყლული ქვებით, პარკებით და სიძველის ნიშნებით.

გემოვნებაზე არ დაობენ,მაგრამ მოგეხსენებათ, რომ სულ დაობენ :))

ლამაზია სიღნაღი

P.S. მთელი გზა რატომღაც სულ U2- stuck in the moment-ს ვუსმენდი... რატომ არ ვიცი

...

And i was born in July

:)

...

აი ივლისიც მოვიდა.
ვგრძნობ, რომ ეს ზაფხული ძალიან მალე გავა და მერე ისევ საშინელი სიცივეები, ყინვები,კაშნეები, ქუდები და ხელთათმანები... ცხელი ჩაი დღეში 10 ჯერ, თბილი ტანსაცმელი, ჩექმები, როლინგები, გაყინული ხელები(ხელთათმანები ხანდახან რომ არ გშველის), მოყინული თვალები, ყველაფერი რომ გეზარება, მზე რომ გენატრება... გაუთავებელი წვიმები, თოვლი და მოყინული გზები, ფიქრები იმაზე თუ როგორ გათბე, ფეხი როგორ არ აგისრიალდეს და არ დავარდე...

და ეს სიტუაცია და ფიქრები გრძელდება ძალიან დიდი ხანი, ვინაიდან ჩვენს ქვეყანაში ძალიან ცოტა ხანია სითბო და სიცხე მითუმეტეს.

ძალიან საოცარი ქმნილებები ვართ ადამიანები, ზამთარში ყოველთვის ზაფხული გვენატრება და საკმარისია ოდნავ დათბეს/დაცხეს, მაშინვე იწყება გაუთავებელი წუწუნი, თუ როგორ ცხელა, თუ რაოდენ საშინელია სიცხე, რომ სიცივე ურჩევნიათ...თანაც, აქცენტი ძირითადად ზაფხულსა და ზამთარზეა, ვინაიდან ჩვენს ქვეყანაში შემოდგომა და გაზაფხული თითქმის არ არის, არ ფიქსირდება :))) და ეს ცუდია.

ხოდა ის მინდოდა მეთქვა, რომ ამდენ წუწუნს ჯობია ჩუმად ვიყოთ და შევიგრძნოთ ზაფხული, სითბო, სიცხე, პაპანაქება, მზის სხივები, ბედნიერი სახეები (ზამთისგან განსხვავებით), ფერები, სიჭრელე, სილამაზე, სიმწვანე...

ეს ხომ ასეთი მაგარია :)