Monday 5 July 2010

დედა

ძნელი ყოფილა დედის დაკარგვა, ძალიან ძნელი...
ყველაზე ახლო ადამიანი, ყველაფერი რომ ესმის უსიტყვოდ, ყველაფერი რომ არის, თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილამდე რომ გიცნობს და იცის რაც ხარ...
დედაჩემი მარტო დედა არ ყოფილა, მეგობარი იყო ძალიან დიდი.
ახლა აღარააა და მის აქ ყოფნას ვგრძნობ, თითქოს ჩემს გვერდითააა, აქ, ოთახებში დადის.
ძალიან მიყვარს ჩემი დედიკო და ვიცი, რომ არასდროს მიმატოვებს და ჩემს გვერდით იქნება სულ, სადაც არ უნდა ვიყო მთელი, მ თ ე ლ ი ცხოვრება.

8 comments:

Dv0rsky said...

:(((

Tiko said...

:((((((((((

Kate said...

სათაურის წაკითხვისთანავე ცრემლები წამომივიდა.
ძალიან ვწუხვარ თიკო.
აი ძალიან, ძალიან.
არც კი ვიცი რა გითხრა.

Keti said...

თიკო :(((
არასდროს მიგატოვებს, ყოველთვის იგრძნობ გვერდით... მე მამას ვგრძნობ ხოლმე ასე

სხვა არც კი ვიცი, რა ვთქვა. ძალიან მესმის შენი. ცხოვრება გრძელდება და ალბათ ყოველთვის ჩათვლი, რომ მას შენი კეთილი ამბები გაუხარდება, ამიტომ ეცდები..
:*

Tiko said...

ძალიან საშინელებააა, აი ძალიან... მაგრამ მშვიდად ვარ, მგონია რო აქააა და ამიტომ და პლიუს ამას სიცოცხლეშივე მოვასწარი და მამაო მოვუყვანე და ეზიარა და აღსარება ჩააბარა და ეს ძალიან კარგია

Kate said...

მაგ სიმშვიდეს მე პანიკურ სიმშვიდეს ვუწოდებ ხოლმე.
მეც მქონია და საშინელებაა.
კარგია, რომ მამაო მოუყვანე. :)

kikito said...

viziareb :(
dzalian dznelia albat,arc me vici am dros ra vtqva xolme :((

Tiko said...

მადლობა ...