Wednesday 30 November 2011

აი ასე უბრალოდ...

არ მიყვარს ცხვირიანი და ბოღმით სავსე ადამიანები, როდესაც თავიანთი საქმე არააა და ცხვირს ყოფენ... არ მესმის და ვერ ვგებულობ საიდან აქვს ამ ხალხს ამდენი ბოღმა, რატომ არიან გაბოროტებულები, რატომ უნდათ რომ სხვებს ზიანი მიაყენონ...

არ მიყვარს თვალთმაქცი ადამიანები, სახეში რომ გიღიმიან და ზურგს უკან საშინელებებს ამბობენ, ვისაც რაიმეს თავი აქვს უნდა ეყოს იმის ნებისყოფა რომ ადგეს და პირდაპირ თქვას სათქმელი და არა ზურგს უკან ენა იფხანოს...

არ მიყვარს მატყუარები.

არ მიყვარს შურიანები. სხვისი კარგი რომ შურთ და ყველაფერს ცდილობენ რომ რამე გააფუჭონ.

არ მიყვარს სიბინძურე, ამ შემთხვევაში სულიერ სიბინძურეს ვგულისხმობ. ბინძურ სულს არასდროს ეშველება... პირიქით, რაც დრო გადის უფრო მეტად ბინძურდება.

არ მინდა ასეთი ხალხის ატანა და დანახვა.

არ ვარ ასეთი ადამიანი და არასდროს გავხდები. ნათქვამია არასდროს თქვა ”არასდროს”-ო, მაგრამ ყველა შემიძლია დაგარწმუნოთ, რომ არასდროს ვიქნები ბოღმით სავსე, შურიანი, ცხვირიანი, თვალთმაქცი, მატყუარა და ბინძური სულის მქონე.

არ ვიქნები იმიტომ, რომ ასე არ გავუზრდივარ არც დედას, არც მამას, არც ბებიებს და არც ბაბუებს. მე გავიზარდე ნორმალურ ოჯახში და სადაც ეს ზემოთჩამოთვლილი ცნებები არ არსებობდა. მაგრამ ამ ცხოვრებაში ყველაფერი ხდება, ყველაფერს უნდა ელოდო, არავისგან აღარაფერი არ არის გასაკვირი, ისიც კი რთულია ადამიანს ენდო და შენი აზრი გაუზიარო.

მადლობას ვუხდი ღმერთს და ჩემს ოჯახს (რომლიდანაც მხოლოდ მამა დამრჩა) რომ ასეთი ვარ, რომ შემიძლია გავარჩიო კარგი და ცუდი, რომ განვასხვავო ადამიანები თავიანთი ქცევების მიხედვით, რომ მაქვს უნარი დავინახო სადააა სინათლე და სადაააა სიბნელე... მადლობა ჩემს მეორე პროფესიას, რაც ზუსტად ამის განსაზღვრაში მეხმარება.

ყველაფერს ვხედავ და ძალიან კარგად მესმის და მხოლოდ გული მწყდება, რომ ცხოვრებაში ადამიანები მხოლოდ იმისთვის, რომ სადღაც ქულები ჩაიწერონ და ზოგზოგიერთების წინაშე კარგად გამოჩნდნენ (ეს უკანასკნელნი კი მათნაირები არიან) ყოველგვარ ზღვარს გადადიან რაც ადამიანთა ურთიერთობაში შეიძლება იყოს და არსებობდეს. ეს მხოლოდ გულდასაწყვეტია და მეტი არაფერი... აი მე, მე კი უბრალოდ მეცოდებით რომ ამ ისედაც ხანმოკლე ცხოვრებაში დროს იმის ფიქრში ატარებთ თუ ვინ როგორ მოიშოროთ, გზიდან გადაააგდოთ, გალანძღოთ და უსამართლოდ განსაჯოთ... ან კი ვინ მოგცათ იმის უფლება რომ ხალხს სჯით? ვინ მოგანიჭათ? მგონი, რომ არც არავინ და მხოლოდ თქვენ საკუთარ ჭიას იხარებთ. ხოდა გაიხარეთ, აივსეთ ბოღმით და იცხოვრეთ ასე... თქვენთვისაა ეს ცუდი, თორემ მე ამით არც დავზარალდები და არც ავშენდები. მადლობა ღმერთს, რომ არიან ადამიანები ვინც კარგსაც ხედავენ...

და მადლობა ჩემს ნამდვილ მეგობრებს იმიტომ, რომ უბრალოდ ისინი ჩემს გვერდით არიან.

Wednesday 23 November 2011

My favourite perfumes

Now I would like to list below some of my favouite perfumes of all time :)

These are:

Lancome- Magnifique



Emilio Pucci - Miss Pucci



Chanel - Coco Madmoiselle



Chanel - Chance



Bvlgari - Mon Jasmin Noir



and what's you favourite perfume?

:)

Sunday 20 November 2011

პარიზი და დღე მეორე

ცოტა დავაგვიანე ამ ნაწერის აქ გადმოტანა, მაგრამ სჯობს გვიან ვიდრე არასდროს-ო, ნათქვამია. ამიტომაც, რამოდემინე თვის დაგვიანებით გთხოვთ იხილოთ ამ ზაფხულს პარიზში ყოფნის მეორე დღის ამსახველი პოსტი.



***
დილას ადრე გავიღვიძეთ. ეიფელზე ზუსტად ვიცოდი რამხელა რიგიც დაგვხვდებოდა და ამიტომ ვიფიქრე, რომ ადრიანად მივსულიყავით დანიშნულების ადგილას. მე ვფიქრობ, რომ ვინც პირველად ნახულობს ეიფელის კოშკს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს პირველად საიდან და რომელი მხრიდან დაინახავს. მე პირველად თვითმფრინავიდან დავინახე 26 დეკემბერს დილის 9 საათზე 3 წლის წინ, მზის შუქი რომ ეცემოდა და ბრწყინავდა, არასდროს დამავიწყდება ის ფოტო, რომელიც მაშინ აღიბეჭდა ჩემს გონებაში - დილის მზის შუქში გახვეული პარიზი და გაბრწყინებული ეიფელი, ხოლო ახლოდან კი ტროკადეროდან დავინახე და ჩემი აზრით, ეს ზუსტად ის ადგილია საიდანაც სასურველია რომ ყველამ პირველად მაქედან აღიქვას და შეიგრძნოს 321 მეტრზე აღმართული რკინის მონუმენტი და მისი პირველადი ეფექტი.

ამიტომაც ნანა ტროკადეროზე წავიყვანე. როდესაც მეტრო სადგურ Trocadero-დან ამოხვალთ, რამოდემინე ნაბიჯს გადადგამთ და მარცხნივ გაიხედავთ ზუსტად რომ ეიფელის კოშკს დაინახავთ. ძალიან ლამაზი ადგილია და დილას განსაკუთრებით, როდესაც სილუეტები ჩანს იქვე მდგარი ქანდაკებების და რა თქმა უნდა ეიფელისაც.

მიუხედავად იმისა, რომ დილას ადრე მივედით, მაინც ძალიან ბევრი ადამიანი დაგვხვდა და დაახლოებით 2 საათი ვიდექით რიგში. პარიზში ჩახვიდე და ეიფელზე არ ახვიდე- ეს მე ვთვლი, რომ დანაშაულია!!! :) ამიტომაც, ვინც ამ ნაწერს კითხულობს და ჯერ არ ყოფილა პარიზში და მომავალში გეგმავს წასვლას, გაითვალისწინეთ, რომ თუ ცხელი ტურისტული სეზონის დროს ჩამოხვალთ, მინიმუმ 3 საათი ეიფელისთვის უნდა გადადოთ.

უსასრულო რიგი დასრულდა, გავედით ბოლოში და სამივე სართულზე ავედით. მესამე სართულზე ძალიან ხშირად არის saturation ამიტომაც, მეორე სართულიდან მესამეზე ასასვლელად კიდევ ცალკე რიგია და იგივე ხდება უკან ჩამოსვლაზეც.

კოშკის მეორე სართულზე არის სუვენირების მაღაზიები, დგას ქანდაკებები, არის ჟიულ ვერნის ცნობილი რესტორანი, სადაც შეგიძლიათ სამმაგ ფასად დააგემოვნოთ უგემრიელესი ფრანგული სამზარეულო და ეიფელიდან შეიგრძნოთ ულამაზესი პარიზი. მესამე სართულიდან რომ გადმოიხედავთ ისეთი შეგრძნება ეუფლება ადამიანს თითქოს ქალაქზე დაფრინავს, ნამდვილად მაგარია!

ეიფელიდან რომ ჩამოვედით იქვე მარსის მოედანზე ბალახზე წამოვწექით. ამიტომ არის უკეთესი პარიზის ნახვა ზაფხულში რადგან დაჯდომა და დაწოლა არის შესაძლებელი ბალახზე და არ ფიქრობ იმაზე, რომ გაიყინები.

გავისეირნეთ ინვალიდების სასახლებმდე ფეხით, გზად კარგად ვჭამეთ. ინვალიდების სასახლესთან არის როდენის მუზეუმი თავისი ულამაზესი ბაღით. Rue de Constantine-ზე მდებარეობს British Council და რა თქმა უნდა იქაურობის უნახავად როგორ წამოვიდოდი. სამწუხაროდ, ზაფხულის არდადეგების გამო დაკეტილი იყო 30 ივლისიდან 15 აგვისტომდე, ამიტომ შიგნით შესვლა ვერ მოვახერხე. ინვალიდების სასახლესთან არის ცნობილი ალექსანდრე მე-3 ის ხიდი, რომელიც ჩემი აზრით, ყველაზე ლამაზი ხიდია პარიზში! ვისეირნეთ დ’ორსეს სანაპიროზე, მივედით მუზეუმამდეც, მაგრამ რადგან ორშაბათია დღეს ამიტომ ყველა მუზეუმი დაკეტილია და ამიტომაც სენ ჟერმენზე გასეირნება გადავწყვიტეთ, სადამდეც ფეხებმა გაგვიძლო.

დღეს ასევე ვნახეთ პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი, ნანას ძალიან მოეწონა. თუმცა, როგორ შეიძლება ეს ადამიანს არ მოეწონოს. Ile de la Cite და შემოგარენიც კიდევ კარგად მოვიარე. საღამოს ვივახშმეთ იქვე, სენ ჟერმენთან ახლოს პატარა ქუჩაზე მდებარე ფრანგულ რესტორანში და მივირთვით იხვი ფორთოხლის სოუსში, რაც, სხვათაშორის, ძალიან მომეწონა. მარსელში როდესაც ეკას შევხვდით გვირჩია რომ აუცილებლად გვეჭამა იხვი და ასე რომ სწორადაც მოვიქეცით.

სანამ იხვს შევჭამდით, იქამდე ვიყავით 75 Rue de Bucherie-ში მდებარე Shakespeare and Company-ში. ვისაც წიგნი უყვარს, გაუგია ან წაუკითხავს ჯეიმს ჯოისის გენიალური ნაწარმოები ”ულისე” და არა მხოლოდ წიგნი, არამედ წიგნის წინასიტყვაობაც წაუკითხავს, აუცილებლად ეცოდინება, რომ სილვია ბიჩმა სწორედ ამ მაღაზიაში გამოსცა ”ულისე” და ალბათ სიმბოლურიცააა ამ მაღაზიაში მისვლა და წიგნის ყიდვა. მე პირველად რომ ვიყავი პარიზში მაშინ ვიყიდე ”ულისე”-ც და ”დუბლინელები”ც.

ამ მაღაზიის მეორე სართულზე არის ბიბლიოთეკა, ზუსტად ისეთივე როგორიც თავიდან იყო და წიგნების კოლექციაშიც სილვია ბიჩის საყვარელი წიგნები დევს. ჩემზე ძალიან დიდ შთაბეჭდილებას ახდენს იქ მოთავსებული ბევრი ნივთი, ის ფაქტი, რომ წლების წინ ეს წიგნები მაგ ბიბლიოთეკიდან გამოჰქონდა ჰემინგუეის, ეზრა პაუნდს, თუნდაც ჯოისს და ბევრ ცნობილ მწერალს და საზოგადო მოღვაწეს. გავიცანი სილვია უიტმანი, რომელიც არის Shakespeare and Company-ს მფლობელი და ჯორჯ უიტმენის შვილი. იხილეთ ვიდეო :)

სასტუმროში დავბრუნდით ემოციებით სავსე, ბედნიერები, სასიამოვნოდ დაღლილები...

ეს ხომ პარიზია! :)

Thursday 10 November 2011

It is quality that matters

The winter started very early, I should say.
The snow, freezing cold, red pale faces, hats and coats, gloves and scarves ... people craving for warm places... hot tea and coffee are on their minds. Yeah, time goes very quickly, even there is no time to realize things ... The summer is over, even the autumn is over and the winter is IN!

Yesterday I was at Voulez Vous perfume shop for a very special reason - the make up artist from Yves Saint Laurent was holding masterclasses and doing make-ups for those, who were interested in it and I was one of them. Thanks to Thea, who let me know about this, I went there, sat down on a chair, closed my eyes desperately waiting for the result! :)

And the result was PERFECT!!!

I hope, everyone knows about Yves Saint Laurent.

This is the case when the quality really matters, this is the brand known worldwide and it does not need any advertisement focusing on the quality of the product. Everything is clear and vivid! There are brands, good brands and very good brands (I mean cosmetics in this case) and Yves Saint Laurent is for sure among the top ones.

In my opinion, the make-up is not only putting things on a face, it is art! That's why the one who does a make-up is a make-up artist and not just a painter who comes and paints your face. It needs special skills, a taste and abilities.

Evgeniy Kudinov, from Yves Saint Laurent is among those people, who know their job very, very well and who have taste and ability to do a make-up according to the character of a person. That's the most important!

I am finishing this post with the quote of Yves Saint Laurent:

“The most beautiful makeup of a woman is passion. But cosmetics are easier to buy.”

So:

Unhide your passion, buy cosmetics and be beautiful! It is such a good sensation to be beautiful! :)


Saturday 5 November 2011

Yeah, I am back :)

Miss my blog and my evenings with a cup of tea and lemon, when I used to sit, listen to music and write all kinds of things that were happening to me. These days will somehow sum up and will definitely be back to my lovely blog. It's Saturday morning, the sun is shining but still it's cold in Tbilisi... Had fun in the club yesterday with my friends, having fun is so necessary you know :)